Gazy pieprzowe. Aspekty Prawne

Gaz pieprzowy - skuteczna samoobrona

Na temat gazów pieprzowych, ich klasyfikacji, typów i działania pisaliśmy już w jednym z wcześniejszych artykułów. Ponieważ w ostatnim czasie, wraz ze zwiększonym poczuciem zagrożenia społecznego spowodowanego aktualnymi wydarzeniami w Europie rośnie zainteresowanie środkami obrony osobistej, warto napisać nieco o prawnych aspektach ich posiadania i używania.

W Polsce gaz pieprzowy w postaci aerozolu jest legalnie dostępny, a jego użycie jest dozwolone w ramach obrony koniecznej. Ręczny miotacz gazu, za pomocą, którego rozpylana jest substancja pieprzowa- kapsaicyna - w myśl ustawy o broni i amunicji uznany jest za broń, która nie wymaga pozwolenia.

Określają to Przepisy art. 11 Ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. Nr 53, poz. 549 ze zm.) Tym samym środek ten dostępny dla każdej osoby pełnoletniej. W różnych państwach status gazu pieprzowego odbiega od siebie. Dotyczy to także obszaru Unii Europejskiej, gdzie prawo w tym względzie nie jest jednolite. W części krajów EU - jak właśnie Polska - gazy pieprzowe są dozwolone.

Podobnie ma się w innych krajach tzw. bloku wschodniego jak Słowacja, Rosja, Łotwa. W myśl lokalnych przepisów ww. państw aerozol pieprzowy nie jest traktowany jako broń wymagająca pozwolenia bądź licencji i jest dostępna dla każdego po ukończeniu 18 r. życia, a na Łowie nawet od 16. Gaz obronny można bez ograniczeń nabyć w Niemcach, przy czym musi znajdować się na nim informacja o tym, iż przeznaczony jest do obrony przed zwierzętami.

Jako narzędzie samoobrony, w uzasadnionych sytuacjach może być zastosowany przeciw ludziom. Przepisy zezwalają na powszechny dostęp i używanie gazów pieprzowych także w Hiszpanii. Nie może on jednak przekraczać 5% stężenia olejku pieprzowego (OC).

W jakich krajach gazy pieprzowe są zabronione?

Zgoła odmiennie przedstawia się sytuacja w krajach skandynawskich. W krajach jak Dania, Szwecja, Islandia i Norwegia posiadania gazu pieprzowego zarezerwowane jest wyłącznie dla służb mundurowych. Stanowi element standardowego wyposażenia funkcjonariuszy policji, straży więziennej, żandarmerii.

Natomiast w Finlandii dostęp do niego jest możliwy po uzyskaniu licencji, jeśli jest to uzasadnione charakterem pracy np. pracą w firmie ochroniarskiej. Gazy do samoobrony są zabronione prawnie w krajach Beneluxu m.in. w Holandii i Belgii. Nie wolno ich posiadać cywilom; są stosowane tylko przez funkcjonariuszy policji.

Mogą być dostępne dla służb bezpieczeństwa transportu publicznego pod warunkiem otrzymania zezwolenia od ministra spraw wewnętrznych. W Wielkiej Brytanii gaz pieprzowy traktowany jest jak broń, na którą wymagane jest pozwolenie.

Zarówno nabywanie jak i posiadanie go przez cywilów jest przestępstwem. Dostęp do gazów pieprzowych jest wyłączony jedynie do policji.

Nie inaczej ma się rzecz w Irlandii, gdzie tylko funkcjonariusze policji oraz Garda Síochána tzw. Straż Pokoju ( oddziały policji nieuzbrojonej w broń palną) mają prawo do korzystania z ręcznych miotaczy gazowych. Jak widać po tym krótkim przeglądzie stanowisk prawnych w zakresie posiadania i używania gazu pieprzowego w poszczególnych krajach Europy, przepisy unijne znaczenie różnią się od siebie.

Dlatego też , zanim zdecydujemy się na przewóz gazu za granicę, warto sprawdzić, czy jego posiadania na terenie danego kraju jest dozwolone.