Zimne ognie i ich Historia
Zimne ognie to jedne z najbardziej popularnych fajerwerków. Od lat używa się ich przy okazji rozmaitych uroczystości.
Są nieodzownym elementem imprezy sylwestrowej. Wykorzystuje się je na weselach, urodzinach, wydarzeniach okolicznościowych.
Przynoszą radość zarówno dzieciom jak i dorosłym.
Zimne ognie są popularne ze względu na swoje atrakcyjne walory wizualne, niską cenę, a także bezpieczeństwo i łatwość w obsłudze.
Należą do kategorii fajerwerków cichych, ponieważ podczas ich działania nie słychać huku ani wybuchów, a jedynie delikatny odgłos iskrzenia.
Jako jeden z niewielu produktów przeznaczone są do trzymania w dłoni.
Skąd się wzięły zimne ognie? Jaka jest ich historia?
Zimne ognie i ich Historia
Początki historii zimnych ogni sięgają starożytnej Chin, gdzie wynaleziono fajerwerki w VII wieku.
Pierwsze fajerwerki wytwarzano z bambusa wypełnionego prochem. Po odpaleniu kija bambusowego następował głośny wybuch i eksplozja iskier. Natomiast zanurzenie bambusa w wodzie generowało jedynie same iskry, bez huku.
Z biegiem czasu chińczycy zaczęli wytwarzać wiele wyrobów pirotechnicznych. Poprzez mieszanie prochu z różnymi substancjami chemicznymi powstawały różne kolory iskier. Dzięki temu pojawiły się nie tylko tradycyjne złote zimne ognie, ale także ich wielokolorowe odmiany.
Niektórzy wierzą jednak, że zimne ognie wymyślił grecki architekt z VII Kallinik z Heliopolis. Grek ten zasłynął z jako autor wielu wynalazków. Przypisuje mu się wynalezienie tzw. ognia greckiego, łatwopalnej mieszaniny, uważanej za pierwowzór napalmu.
Ogień grecki ( zwany także ogniem bizantyjskim wykorzystywano podczas wojen, jako ładunek do maszyn balistycznych, katapult i średniowiecznych miotaczy ognia.
Była to na ówczesne czasy bardzo zaawansowana technologia. Wykorzystywano ją często w bitwach morskich, atakując za jej pomocą statki wroga.
Przykładem śmiercionośności tej broni była bitwa morska w roku 678, podczas której Bizantyjczycy spalili flotę arabską, ostatecznie powstrzymując próby zdobycia Konstantynopola.
Co ciekawe, produkcja i skład mieszanki otoczone były w Cesarstwie Bizantyńskim tajemnicą., za której wyjawienie groziła kara śmierci.
Zimne ognie w formie w jakiej znamy je dzisiaj, zostały wymyślone w Niemczech w połowie XIX wieku. Nazywały się wunderkerzen.
Składał się na nie stalowy drut obtoczony w żelazie i prochu. Nie używano już kija bambusowego, a dzięki zastosowaniu stalowego drutu, koszt ich wyprodukowania był znacznie mniejszy, a sama produkcja znacząco prostsza.
W 19 wieku rozwój w dziedzinie chemii umożliwił wytwarzanie zimnych ogni o jaśniejszym i dłużej utrzymującym się efekcie.
Podobnie jak wiele powszechnych przedmiotów dzisiaj, zimne ognie zostały udoskonalone w celu zwiększenia bezpieczeństwa i wygody użytkowania.
Obecnie można kupić wiele rodzajów zimnych ogni, w różnych kolorach, jak np. zimne ognie neonowe i w różnorakim kształcie ( gwiazdki, serca itp.)
Zimne ognie - klucz do magii dzieciństwa
Co takiego mają w sobie zimne ognie, że są tak lubiane i popularne?
Bez wątpienia jest coś magicznego w ich blasku, zaś odgłos iskrzenia wzmaga tylko ekscytację.
Zimne ognie są uwielbiane przez dzieci, a widok emitowanych przezeń iskier wywołuje uśmiech na ich buziach.
Także u dorosłych zimne ognie potrafią wywołać radość i dziecięcy zachwyt nad światem; kolorami i dźwiękiem.
Przywołują wspomnienia z przeszłości, przypominając o celebracjach i wydarzeniach z dzieciństwa.
Dodają magii i blasku aktualnym przeżyciom podczas imprez okolicznościowych, wesel, zabawy sylwestrowej.
